یادم باشه تا روزی دیگه و عهد دیگه......

یادم باشه دل هارو نشکنم از روزی دیگه وعهد دیگه

 

..........

 

یادم نره زبونمو از هر چی ناخوشاینده

 

نگهدارم....

 

که یادم نره تبسمی به لبام و مهری به دلم

 

داشته باشم...

 

که یادم نره اون سهم غذایی رو که هر روز

 

واسه یه فقیری کنار می ذارم...

 

که یادم نره وقتی گچکاریهای سقف قشنگ

 

خونه مو می بینم به یاد سقف سوراخ سوراخ

 

 خونه نمای فقرا باشم....

 

که یادم نره غرور شکسته مرد فقیری رو که

 

آخر شب با دست خالی پیش بچه هاش

 

برمی گرده...

 

که یادم نره اون مریضایی رو که چون پول

 

عمل ندارن ، تو این دنیای درندشت پر از گرگ

 

 مجبورن بچه هاشونو به امون گرگها بسپارن

 

 و خودشون تو خاک سیاه بخوابن....

 

که یادم نره بچه های محتاج نوازش یتیمخونه

 

 ها....

 

که یادم نره اون سفره های خالی پر از غم

 

بیوه ها رو.....

 

که یادم نره اون چه خدا از ثروت و سلامتی به

 

 من داده فقط مال من نیست....

 

یادم باشه تا روزی دیگه.....

 

یکی از چلچراغهای خونمو خاموش کنم و یه

 

چراغ تو دلم روشن کنم.....

 

یادم باشه چشمامو به عیب دیگرون ببندم و

 

رو عیبای خودم وا کنم.....

 

 یادم باشه گوشهامو به هزاران بیهوده گویی

 

ببندم و به یه دعوت به خوبیها وا کنم....

 

یادم باشه تاروزی دیگه و عهد دیگه خیلی کارا

 

 دارم بکنم ، پس وقت خودمو هدر ندم....

 

یادم باشه تا روزی دیگه و عهد دیگه......

 

....................................................