عفاف

عفاف گفت :مرا با برگ درختان زیتون مستور دارید .

 وقاحت گفت :مرا با امتیازات و نشانها بیارائید .

 شرارت گفت : مرا با لباس نیکی و صلاح بپوشانید .

 رذیلت گفت : مرا با خلعت فضیلت و صمیمیت ملبس

نمائید .

اعضاخدعه گفت : مرا با جامه اخلاص و فضیلت افتخار دهید .

خیانت گفت : تاج امانت بر سر من بگذارید .

تزویر گفت : بالاپوش صدق و محبت را بدوش من اندازید .

ظلم و ستم گفت : گوی و چوگان مسامحه را بمن بخشید .

 استبداد گفت : صورت آزادی را بر چهره من نقش کنید .

 اختلال گفت : مرا به زینت وظیفه مزین فرمائید .

تکبر گفت : مرا به زیور تواضع مباهی نمائید .

حق در این هنگام قدبرافراشت و گفت : مرا برهنه بگذارید

و پیرایه ای بر من نبندید که من از

برهنگی خود شرمسار نیستم .

 ( برهنه ای که شرمسار نیست )