کاش باران رحمت تو دل تبدارم را بنوازد...

خدای من !خدای من ! خدای من!

چه خوب است صدا کردنه تو،چه خوب است که تو را دارم...

تو مرا خوب می شناسی،چه خوب است که لازم نیست خودم را

برایت معرفی کنم چرا که بهتر از خودم

می شناسی ام،تو می دانی چقدر ضعیفم چقدر شکسته چقدر

خسته...

هر روز در بین بندگان تو قدم بر می دارم و هر روز به چشمهای

غریب و تنها و گاهی بیمارشان نگاه می کنم هر روز

شعر غمگین چشمهایشان را می شنوم،آه ای خدا اینمهمه

موجود تنها اینهمه موجود ضعیف اینهمه موجود خسته

و یک خدای قوی یک خدای قادر یک خدای مهربان...

چه خوب است که همه ما در آغوش تو جا میشویم...

خدایا می خواهم  برایت بهانه بگیرم، می خواهم درد دل کنم...

گاهی این بنده های تو که برای تو عزیزند دل مرا می شکنند،به

خدایی خودت خودم هم از اینهمه دلنازکی خسته

ام ،چرا اینقدر ضعیفم چرا اینقدر زود شکسته می شوم خدایا از

دست خودم به تو پناه می برم ،مرا از دست خودم

نجات بده!

مهربانم،مهربانم،مهربانم چقدر خوب است که من مهربانی چون تو

دارم...

تو آنقدر مهربانی که مرا به خاطر کوچکی ام به خاطر ضعیف بودنم

سر زنش نمی کنی...

کاش باران رحمت تو دل تبدارم را بنوازد...

صورتم گر گرفته دلم شکسته و بغض دارم ،مرا ببخش که از

عزیزان تو می رنجم،آنها گناهی ندارند من زیادی

شکننده هستم...

آه از مردمی که برای محبوب ماندن برای در خطر نیفتادن در مقابل

ناحق شدنه حق سکوت می کنند...

آه از مردمی که به جای گرفتنه دست کسی که زمین خورده به او

می خندند...

آه از مردمی که اگر ببینند کسی لبخند سعادت به لب دارد روی

به او ترش می کنند ..

آه از مردمی که تا زمانی می توانند به بقیه لبخند بزنند که آنها را

زمین خورده ببینند...

آه از مردمی دو رو که هر کاری برای محبوب ماندن در دل مخلوق

تو می کنند...

آه از مردمی که برای توجیه خودشان و نفسشان با هر که بتوانند

همدست می شوند حتی کسانی که در دل آنها

را قبول ندارند...

آه از مردمی که به آدمهای ضعیف به زعم خود لگد می زنند و

برای آدمهای قوی به زعم خود سر خم می کنند..

آه از مردمی که ملاکها و معیارهایشان برای احترام با ملاک ها و

 

معیارهای تو کیلومترها فاصله دارد..

 

خدای من !خدای من! خدای من! چه خوب است که تو هستی...