درباره من

و من با این نوای خاموش در این پاییز که هیچگاه طاقت سکوت در آن را نداشتم در کوچه های شهرم آواز سر میدهم..

و من همچنان در این غوغای سنگین تردید ، در پی آنم که بگریزم، و به ابتدایی برسم که آفرینش از آن پایه گرفت!بدنبالِ آنم تا بفهمم ، لمس کنم ، ببینم و معنا کنم واژه ی پرمعنایی "بودن" را ..

گاه به آن لحظاتی می اندیشم که به حکمِ انسان بودن ، ودیعه ای به گردنمان است ؛ آن هم از جنسِ عبودیت و تعقل .. و اینکه ما در کجایِ این مهلکه هستیم و چه کرده ایم ؛ بماند ، ما بقی اش را چه خواهیم کرد ؟!!!

ما انسان ها آنچنان مستِ بودنی هراس انگیز شده ایم که نه خود را شناختیم و نه بودن را و نه نفس را که سقراط خوب گفته است : " آری ... ما لیاقتِ شوکران را نداریم ! "  

درج شده در تاریخ ۹۴/۰۸/۲۹ ساعت 22:25

کاربران آنلاین (1)

تنبل .خان