درباره من

رویاهایم مرا کلافه می کند.

شبی نیست که چهره ی محو شده در مهِ تو را نبینم..

کوچه ای می بینم باران زده , خیس...

از درون باغی که در مجاورت آن است شاخه های درختی فضای کوچه را عطر آگین نموده.

می دانی چرا ؟؟؟

عطر شکوفه های گیلاس که باران خورده اند مرا با خود می برند..

بوی دیوار های کاهگلی باران خورده ی باغ را که مگو...

در امتداد کوچه ای که با شن سنگ فرش شده راه می روم .

و صدای خش خش سنگها زیر پاهایم که ضجه کنان مرا به عقب می رانند , برایم چون آهنگی گشته.

من به جلو میروم تا به انتهای کوچه برسم ولی شنها می خواهند مرا باز دارند.

می روم و می روم تا اینکه خُنکای حجمی بر صورتم برخورد می کند و مرا از حرکت باز میدارد.

وای خدای من...

مه است و مه است و مه...

تا چشم کار می کند مه است و مه.

در فضای این کوچه غوطه ورم که صدایی به ناگاه مرا در جایم میخ کوب می کند.

صدایی که همچون چراغی که در باد است , در حال خاموش شدن است.

چشمانم دو دو میزند و دنبال صدا را می گیرد.

بدون آنکه دست خودم باشد پاهای دل و احساسم مرا در امتداد صدا می کشاند.

در مه گم میشوم...

می روم و می روم در حالیکه صدایت را می شنوم.

دستهایم چون نابینایی که دنبال چیزی می گردد , در حال جستجویند.

ناگاه ..

دستهایی را لمس کردم که همانند من در حال جستجو یند...

دست هایم به دستانت گره خوردند , چون زنجیر.

جلوتر که رسیدم , از خوشحالی در پوستم نمی گنجیدم ...

با خود می اندیشیدم که این بار تو را خواهم دید.

صورتم را نوازش کرد...

عجب حس و حال وصف ناشدنی در من جریان دارد..

به امید آنکه صورتت را ببینم چشمانم را باز کردم.

اما.....

به جای تو دیوارهای اتاقم را دیدم و نوری که صورتم را نوازش می کرد..

تلالو آفتاب از پنجره ی اتاقم , صورتم را لمس می کرد...

بازهم صبحی دیگر و خماری یک " رویای نیمه کاره "

باز هم رویا یم نیمه کار ماند .

آخر این "رویای نیمه کاره " مرا می کُشد..

باز هم به امید دیدارت به خواب می روم ...

هر شب تا به سحر در آرزوی این هستم که شبی رویایم تمام شود...

این " رویای نیمه کاره " ی شیرین...  

درج شده در تاریخ ۹۴/۰۹/۰۱ ساعت 00:02

کاربران آنلاین (1)

مهدی گودرزی 313