درباره من

اینجا نه کسی می خواند ؛ نه کسی به کنجی می گرید ؛ نه مهمیزی زده میشود ؛ نه ماری وحشت زده می گریزد .

اینجا دیگر خواستار چیزی نیستم ؛ جز چشمانی به فراخی گشوده برای تماشای این تخته بند تن که امکان آرمیدنش نیست.

اینجا خواهان دیدار مردانی هستم که آوازی سخت دارند ...

مردانی که هیون را رام میکنند و به رودخانه ها ظفر می یابند ...

مردانی که استخوان هاشان به صدا در می آید ...

و با دهان پر از خورشید و چخماق می خوانند ...!

خواستارِ دیدارِ آنانم ؛ اینجا ، رو در رویِ سنگ ، در برابر این پیکری که عنان گسسته است .

میخواهم تا به من نشان دهند راه رهایی کجاست ...

این ناخدا را که به "مرگ" پیوسته است.

میخواهم مرا گریه ای آموزند ؛ چنان چون رودی با مهی لطیف و آبکنارانی ژرف...  

درج شده در تاریخ ۹۶/۱۰/۱۵ ساعت 13:18

کاربران آنلاین (1)

کاکتوس