۹۹/۰۷/۲۷ - 18:34

قاعده‌ی چهلم شمس تبریزی:
یک کلام، ختم کلام: بی عشق، سَر مکن!

۹۹/۰۷/۲۷ - 18:43

دل خود به خود شکسته شود عشق پیشه را
سنگ است در بغل می پر زور شیشه را
چشم بد ستاره به عاشق چه می کند؟
از کرم شب فروز چه غم شیر بیشه را؟
در ساز با خزان حوادث که همچو سرو
بار دل است میوه بهار همیشه را
پیران شکار طول امل زود می شوند
در خاک نرم، حکم روان است ریشه را
آورده است صورت شیرین برون ز سنگ
فرهاد چون به سر ندهد جای تیشه را؟
شمع و شراب و شاهد من خون دل بس است
برق از فروغ باده بود ابر شیشه را
رنگی به روی کار نیاری چو کوهکن
از خون خویش تا ندهی آب تیشه را
صائب لباس برق نگردد حجاب ابر
تا چند زیر خرقه توان داشت شیشه را؟

۹۹/۰۷/۲۷ - 18:47

یادتان باشد اگر در حق کسی لطفی میکنید
فقط به خاطر خودش باشد
نه به خاطر کارهایی که او میتواند در عوضش
برای شما انجام دهد!

۹۹/۰۷/۲۷ - 18:48

هر چه زیباست مرا یاد تو می اندازد
آن که بیناست مرا یاد تو می اندازد

تو که نزدیک تر از من به منی می دانی
دل که شیداست مرا یاد تو می اندازد

هر زمان نغمه ی عشقی است که من می شنوم
از تو گویاست ، مرا یاد تو می اندازد

دیگران هر چه بخواهند بگویند که عشق
بی کم و کاست مرا یاد تو می اندازد

ساعتی نیست فراموش کنم یاد تو را
غم که با ماست مرا یاد تو می اندازد

۹۹/۰۷/۲۷ - 20:41

پنجره را باز کردم
بوی تو داشت می رقصید
حالا
هزار سالی می شود از باد می پرسم
کی به خانه بر می گردیم !

۹۹/۰۷/۲۷ - 22:50

۹۹/۰۷/۲۸ - 01:48

گاهی اوقات قرارست که در پیله ی درد
نم نمک "شاپرکی" خوشگل و زیبا بشوی

گاهی انگارضروری ست بِگندی درخود
تا مبدل به" شرابی" خوش و گیرا بشوی

گاهی ازحمله ی یک گربه،قفس میشکند
تا تو پرواز کنی،راهی صحرا بشوی

گاهی از خار گل سرخ برنجی بد نیست
باعث مرگ گل سرخ مبادا بشوی

گاهی ازچاه قرارست به زندان بروی
آخرقصه هم آغوش زلیخا بشوی

۹۹/۰۷/۲۸ - 04:42

۹۹/۰۷/۲۸ - 10:58

.جانِ من جانِ تو
جانت جانِ من
هیچ دیده‌اَستی
دو جان در یک بدن ...؟!

۹۹/۰۷/۲۸ - 16:57

وقتی که تمام مردم شهر
به خواب می‌روند
من در کوچه ها
تو را قدم می‌زنم

۹۹/۰۷/۲۸ - 17:10

ای مرا با شور شعر آمیخته

اینهمه آتش به شعرم ریخته

چون تب عشقم چنین افروختی

لاجرم شعرم به آتش سوختی.

۹۹/۰۷/۲۸ - 23:03