کسی که بتواند از متن زیر یک خلاصه ی با معنی بنویسد ، حتی اگر خودش نویسنده، مترجم یا ناشر آن باشد ، یک جایزه ی نفیس از من خواهد گرفت. فقط سعی کنید تحمل کنید و متن را تا آخر بخوانید.
نگاه سوم ، اندکی قرن بیست و یکمی باشیم!
دغدغهای با عنوان نسبی «ورا-انسان»
با تحول سریع عصر اطلاعات و هجوم فاحش فضای مجازی، ما در دورانی وابسته به فضا و زمان جدیدی پرتاب شدهایم که شاید بتوان از آن به ثنویتی اسکیزوفرنیک تعبیر کرد ، این اوضاع به هیچ وجه از دیدگاهی فنسالارانه قابل اصلاح نیست. مولفههای مسالهدار در هر همرویه، مشتمل بر مفروضاتی پنهان است که در حقیقت عملیات خود را از طریق زبان و نقایص تکراری آن که از پروسه تولیدی مربوطه ناشی میشود، اعمال میکنند. تاثیرات زیانآور ثنویت مذکور یحتمل از زمینههای نظری به سطحی بالاتر از دینامیک استعاری و همرویهای فنآورانه ارتقا خواهد یافت، درحالی که این تثنیه از ملزومات اصلی در سازمان دادن لازم کنشهای اتفاقی و پیچیده زندگی روزانه هم هست. همچنین احتمالات جدیدی در گسترش اصلی و پیشرو فنآوری پنهان هستند که عامل بالقوه آشفتگی را ابراز میکنند و عامل حرکت از بدنه به ورا بدن میباشند.
استعاره، به عنوان یک ابزار زبانی، اعتقاد به اشرف مخلوقات بودن انسان است و منطق همرویه را اداره میکند ، یک استعاره همرویهای خود ، مرجع است، با قابلیت ارجاع به بدنه و آگاهیهای دیگر حضوری از قبیل اهداف حقیقی.با دیدگاهی ژرفتر در ساختمان همرویه، در معنای مجازی، قلمرویی ابزاری و کنترلی قرار میگیرد که حافظ نوعی بیبدنی است که به طرزی بیمانند و با تجردی بیوزن به تاکید و تفکیک کارآیی و هوس میپردازد. این دو قلمرو، متحدا به وسیله استعاره، تجسم بخشی و عدم آنرا در یک تبدیل شکلی به نام وضعیت ورا-انسان متصل میکند.