اولین قلم...

اولين قلم

حرف حرف درد را در دلم نوشته است

دست سرنوشت، خون درد را با گلم سرشته است

پس چگونه سرنوشت ناگزير خويش را رها کنم؟

درد، رنگ و بوي غنچه دل است

پس چگونه من رنگ وبوي غنچه را زبرگ هاي تو به تو ي آن جداکنم؟

دفتر مرا دست درد مي زند ورق

شعر تازه ی مرا درد گفته است

درد هم شنفته است

پس دراين ميان من ازچه حرف مي زنم؟

درد ؛ حرف نيست

درد؛ نام ديگر من است

من چگونه خويش راصدا کنم؟