به یاد نازدانه ارباب

ابرمستی تیره گون شد باز بی حد گریه کرد

 باغمت گاهی نباید ساخت باید گریه کرد

امتحان کردم ببینم سنگ می فهمد تورا

از تو گفتم با دلم کوتاه آمد گریه کرد

ای که از بوی طعام خانه ها خوابت نبرد

مادرم نذر تورا هر وقت هم زد گریه کرد

ازسر ایمان به داغت گاه می گویم به خویش

شاید آن شب زجر هم وقتی تورا زد گریه کرد

وقت غسلت هم به زخم تو نمک پاشیده شد

آن زن غساله هم اشکش درآمد گریه کرد