ترانه ای بسیارزیبا از مجید خراطها

هر چقدر بد شدی بازم حرف رفتن نزدم
تو همش راهت رو رفتی ، من همش راه اومدم
تا به سختی ها رسیدیم خودت رو باختی چه راحت
اگه دوریم دغدغت بود دورم انداختی چه راحت

هر کاری کردم به چشت اصلا نیومد
ببخش عزیزم که همین ازم بر اومد
چی شد اون حس زلالت ، اون دل ساده و صاف
لااقل دستش رو ول کن ، جلو من ، بی انصاف

من دلم قد یه دریاس طاقتم خیلی کم
نگیر دستاش رو بغلم پیشم انقدر محکم
تا یکی اومد سراغت دل من رو پس زدی
تو کنار کشیدی امّا، کاش کنار می اومدی

به هر دری زدم که تو آروم بگیـــــــری
حالا که خوبه همه چی تو داری میریــــــــــری
اگه چه رفتی عزیزم با عاشق تازه
ولیکن این در به روی تو همیشه بازه

یه روزی خسته میشی از پرسه و ولگردی
یا پشیمون میشی از این که منو ول کردی
تازه خواستم پَر بگیرم که شکستی بالم رو
تو که جای زانوهام نیسی که بفهمی حالم رو