وای بر ما که با خود چه میکنیم.........

منتظر در منظر آن يار كيست ؟

منتظر بايد به راه منتظر
بگذرد از هستي و از جان و سر
گر بيايد آن امام با وفا
در همين تهران ما پرسد ز ما
كو نشان شيعگي شهرتان
تا نمايم من دعايي بهرتان
خويش را در محلكه انداختيد
كه امام خويش را نشناختيذ
گوييا درس جديدي خوانده ايد




غافل از رسم مريدان مانده ايد
زود آدم هاي دنيايي شديد
با گناه خود پزيرايي شديد
رفت از ياد شما آن روزها
گريه هاو ناله هاو سوزها
دوري از راه سعادت مي كنيد
غفلت از شوق شهادت مي كنيد
يك نفر بي جرم و بي تقصير نيست
اين كدورت ها كه بي تاًثير نيست
عفت و شرم وحيا ، ايمان چه شد ؟
غيرت ناموسي مردان چه شد ؟
نان شبه لقمه ي مردم شده
چادر زن هاي شيعه گم شده
كو حجاب فاطميه بانوان ؟
كو مرام خالص نسل جوان؟
نيست از حجرم دلي غرق ملال
بسكه كرديد هر حرامي را حلال
نيست يك خانه نجيب و بي گناه
تا شبي آنجا بگيرم من پناه


من امامم سر پناه من كجاست ؟
هياًتي ها جايگاه من كجاست ؟
واي در هياًت اگر غفلت كني
از زنا بدتر است اگر غيبت كني
عمرتان صرف سخن چيني شده
درلباس دين بر بي ديني شده
من چراغ و ريسه مي خواهم چه كار
شيعه مي خواهم كه باشد پاي كار
شيعه خالص به دنبال من است
دائمافكر من و آل من است
منتظر باشيد تاآيم ز راه
بي پناهان را دهم آخر پناه
من دعا گوي شما هستم ولي
از شما خواهم گدايي از علي (ع)
راه جرم مرتضي راه من است
هركه در اين راه باشد ايمن است