دل من خسته....

دل من خسته و آشفته دوان

دل من سردتر از یاس سپید

دل من پاک تر از آب روان

راه تا خانه ی تاریکی ها

راه تا خیمه ی تنهایی هاست

راه من ... جاده ی من یک پل سخت

بر سر کو چه ی دلتنگی هاست

بر دو چشمان من از شوق بهار

آسمان بوسه ی باران می زند

قلبم اما در گریز از آسمان

حرف پاییز و ... زمستان می زند

قلب تنهای نگاه خسته ام

با امید ماه و باران زنده بود

آسمتن زندگی اش ولی

از سیاهی ، از کویر آکنده بود

راه من از صبح . امید و بهار

تا شب سرد زمستان می رود

راه من تا قعر دریای سکوت

تا زمان مرگ باران می رود