قدر همدیگررا بدانیم...

الهی قمشه ای"

تصور کن یک روز صبح که از خواب بیدار میشی

ببینی بجزخودت هیشکی توی دنیا نیست وتو صاحب تمام ثروت دنیا هستی...

اون روز چه لباسی میپوشی؟

چه طلاهایی بخودت آویزون میکنی؟

با چه ماشینی گردش میکنی؟

کدوم خونه رو برای زندگی انتخاب میکنی؟

شاید یک نصفه روز از هیجان اینهمه ثروت به وجد بیایی اما کم کم میفهمی حقیقت چیست؟؟؟؟

وقتی هیچکس نیست که احساست روباهاش تقسیم کنی ولباس جدیدت روببینه...

براماشین جدیدت ذوق کنه وباهات بیاد گردش.کنارت غذا بخوره...

همه این داشته ها برات پوچ میشه!!!!!

دیگه رانندگی با وانت یا پورشه برات فرقی نداره...

خونه دوهزارمتری با 45 متری برات یکی میشه...

طلا 24 عیار توی گردنت خوشحالت نمیکنه...

تمام اسباب شادی هست اما چون هیچکدومش شادت نمیکنه چون...

"کسی نیست که شادیتو باهاش قسمت کنی"

اونوقته که میفهمی چقدر وجود ادمها باارزشه.چقدر هرچیزی حتی ناچیز وکوچک با وجود دیگران بزرگ وباارزشه..

مابااحساس زنده هستیم نه بااموال ...

"قدر همدیگر را بدانیم"