بامداد سیاهی شب را زُدود

درود بر یاران جان همراهان نیک کردار، نیک گفتار و نیک اندیش

بامداد سیاهی شب را زُدود، ماهِ شب‌تاب چشم فروبست و خَزید به
کُنجی از آسمان.
سپیده بوسه بر آسمان زد و بامداد دمید.
خورشید جهان‌تاب خروشید و پَروبال گشود.
روز با تابیدن خورشید آغاز گشت.
در بامدادان سپیده با آسمان ترانهِ خورشید می‌خوانند.
زندگی، در دهکدهِ بامداد سخن ساز می‌کُند.
با شکفتن خورشید بامداد در بهترین باغچهِ شادکامی ایستاده است.
خورشید چراغِ روز در آسمان است.
بگذار اهریمن سیاهی و تاریکی بِرَود ما امیدوار و سرخوشیم به آمدن روشنایی.
پایان هفته ای شادمانه و به یاد ماندنی
در جمع گرم خانواده و دوستان داشته باشید.

اورمزدشید امردادی تان روشن به فروغ مهر ودوستی.