یاس های کبود زینبیه میانه

تاریخ خونبار انقلاب اسلامی خاصه هشت سال دفاع مقدس مملو از رشادت ها و حماسه ها و مظلومیت مردان و زنان غیرتمندی است که در دفاع از دین و میهن و ناموس ، خون پاک خود را نثار کردند .

وقتی در 31شهریور ماه 1359ایران اسلامی از طرف رژیم بعثی عراق وبا حمایت دشمنان این آب وخاک مورد تهاجم قرار گرفت ، به فرمان پیرومراد عاشقان حضرت امام خمینی (ره) همه آنانیکه دل در گرو مکتب خونین حسینی داشتند اعم از زن و مرد به مقابله با دشمنی متجاوز برخاستند .

در این حماسه عظیم آنان که از جام شهادت سیراب شدند ،به سعادت ابدی دست یافتند و آنانی که چنین توفیقی نصیبشان نشد رسالت زینبی دارند تا روایتگر حماسه های آن روزهای آفتابی و تکرار نشدنی باشند .

به دنبال پیروزی رزمندگان اسلام در عملیات کربلای 5 که به تاریخ 1365/10/19 آغاز شد ، دشمن وبسیاری از مردم متجاوز بعثی از در مقابله برآمد وجنگ شهرها را از سر گرفت و شهرهای بی دفاع مختلف را به خاک و خون کشید .

اما در این مقطع حکایت بمباران زینبیه در 12 بهمن بسی تلخ و غمبار است .

 هواپیماهای دشمن دراین روز در شهرستان میانه دانش آموزان بی دفاع و معصوم دبیرستان دخترانه زینبیه وثارالله را به شهادت رساندند .

بچه هایی که برای تشییع شهدا عاشقانه می رفتند ، خودشان غریب و بی هیچ تشییعی به خاک سپرده شدند .

وبلاگ حاضر می کوشد تا مخاطبان عزیز را با گوشه ای از زندگی عاشقانه شهدای مظلوم وگرانقدر دبیرستان زینبیه میانه آشنا کند لحظاتی که تنها بیان گوشه ای از آن می تواند تا سال ها ضامن هویت ملی ما باشد .

آن دختران معصوم بی ادعا ، رزم را در سنگر علم و تحصیل و قربت الی الله می دانستند و جنگ بهانه ای برای تعبد و بندگی شان بود .

عاشقانی که در لحظه لحظه عمر کوتاهشان در اشتیاق وصل یار می سوختند .بعضی آدم ها قلم ها را هم عاشق می کنند . وقتی خود در عشق شعله ورند ، به هر اهل دلی می رسند آن را به آتش می کشند ،می سوزانند و خاکستر می کنند .امان از روزی که به قلم بخورند دیگر عقل و عقال برای قلم باقی نمی ماند .

فرشتگان خونین بال دبیرستان زینبیه میانه هم از این دسته آدم ها بودند که مطالعه زندگیشان بهانه ای است برای غواصی نسل امروز و فردا در ژرفای همت بلندشان ...

یادمان نرود که ما هنوز باید جواب بدهیم که

     "بعد از شهدا چه کردیم "

  "بعد از شهدا چه کردیم "

  "بعد از شهدا چه کردیم "

  "بعد از شهدا چه کردیم "

 ژ

عشق است بر آسمان پریدن

صد پرده به هر نفس دریدن

اول قدم از قدم بریدن

مر دیده خویش را بدیدن

در حلقه عاشقان رسیدن

در کوچه سینه‌ها دویدن

ای دل ز کجاست این طپیدن

من دانم رمز تو شنیدن

تا خانه آب و گل پریدن

تا خانه صنع آفریدن

چون پای نماند می کشیدند

چون گویم صورت کشیدم

مولوی

دیروزمان در کنار بهترین بندگان خدا گذشت . بی آنکه معنی همجواری  با خورشیدرا دریابیم واز عظمت عشق گلواژه ای بچینیم . ما مدینه عشق را به چشم دیدیم و فاصله خاک  تا افلاک را با عروج شهدا اندازه گرفتیم ...اینک خبر از قافله ای نیست که به خانه خورشید رهنمونمان کند  وشهر عشق کجاست که پیچک زخم به تنمان بپیچد و ما را  تا ستاره ها بالا ببرد .

رفتند تا غیرت درو نشود ...

رفتند تا کالای مغازه ها مردانگی باشد ...

تا بیاموزیم غیرت را احتکار نکنیم

یافتن خود در این وانفسای زندگی به دنبال  شهدا دویدن میخواهد

می رویم تا شهدا پیدایمان کنند ...

امروز رسالت شهدا با ماست وکشیدن این رسالت بر دوش کم از اجر شهادت نیست 

امام خامنه ای (مدظله العالی) :

یاد نوباوگان شهید دبیرستان دخترانه ی زینبیه 

این گل های پرپر انقلاب اسلامی 

 به مقاومت دلاورانه ملت ما رنگ مظلومیت جاودانه بخشید 

و چهره زشت دشمنان انقلاب اسلامی را از همیشه نمایان تر ساخت.
 

گل های پرپر شهر من

اعظم اسلام زاده

 

اعظم یوسفی،

افسانه ذوالقدری

انسیه بهکار

ایران قربانی

آذر عیسایی

جمیله قره داغی

راضیه محمدی

رباب رضا قلیزاده

رقیه ایمانی

رقیه بی باک

رقیه عبدالهی

رقیه محمودی

زهرا سقطچی

زهرا صالحی

ژیلا مشایخی

سوسن صالحی

سهیلا بکتاش

شهر بانو پور حسن

شهلا ثانی

شیدا سیدین

طاهره انصاری

طیبه حیدری

عذرا خلفی

عزیزه فتحی

فاطمه داودی

فاطمه یونسی اقدم

فرح خدابنده

فرحناز قره داغی

فروغ خدابنده

فروغ عباسی

فریبا تذاکری

فریده باقری گاوینه رودی

مریم حنیفه

ملکه حضرتی

منیر قره داغی

ناهید آقاجانی

نسرین شیخ السلامی

 

 

به کدامین گناه کشته شدید ......؟؟!