درباره من

 
شامگاه بیست و یکم آبان ماه ۱۳۹۶ بود و او غرق در دنیای کودکانه اش به سوسوی ستاره هایی که از پنجره اتاقش پیدا بودند می نگریست. آرزوهای دور و درازی داشت که برای رسیدن به هر کدامشان نقشه ای کشیده بود. در خانه ای گرم و آرام، آرزوهایش را یکی یکی می شمرد و آن ها را با خدا در میان می گذاشت. همه چیز مثل یک شب معمولی بود تا اینکه عقربه های ساعت به ۲۱:۴۸:۱۶ رسیدند و زمین زیر پایش به لرزه درآمد...
نفهمید چه قدر طول کشید اما به خودش که آمد، دیگر خبری از آن خانه و آرامش و گرما نبود. حالا خواهر کوچکترش را در آغوش داشت و باید با بی تابی هایش کنار می آمد. لالایی های مادرانه را یکی یکی خواند و تمام تلاشش را کرد تا او را آرام کند. در این میان آن قدر گرم پیدا کردن پاسخ برای سوالاتش بود که سوز سرما را حس نمی کرد و تنها آرزوهایش را دوباره می شمرد؛ خانه، آغوش گرم، آرامش...  

درج شده در تاریخ ۹۶/۰۸/۲۷ ساعت 09:28

کاربران آنلاین (1)

Ali Hatami