هيچکس با من نيست که صميميت دستانم را دریابد و مرا درک کند هيچکس با من نيست که دم پنجره تنهایی بنشيند و تماشاگر غم بارش باران باشد و من همان مرغک غمگينم در کنج قفس که تمام سخنش تنهائی است من چنان شاپرک محزونم که با اندازه تنهائی خود غمگينست بالهایم زخمی است اه ای دست نوازشگر باد ...