بیا...

محتاجت نیستم.....و کارم هیچ وقت پیشت لنگ نمی شود....اما...

فقط می گویم بیا........بیا چون به بودنت عادت کردم.....نمی دانم چرا...

 اما این عادت ها درد دارد....و این درد وجودم را پر می کند....

بیا تا حداقل بگویم هستی.....در حالی که هیچ کاری از دستت بر نمی آید...

اما همان که هستی غنیمت است....

بیا....تا لحظه های تنهاییم را پر کنی....بیا... دیر وقتی است که منتظرم.