دختر رویاهای من

دختر رویاهای من

روی قدمهای شاد پرسه زنان گام می زند

موهایش را در باد رها می کند

در چشمانش انعکاس دنیا را می شود دید

دختر رویاهای من

زمستان را دوست دارد

دختر رویاهای من سبک است

مثل دانه های سپید برف

وقتی دستانش را می گیرم می ترسم به او صدمه بزنم

دختر رویاهای من روی ابرها می خوابد

روی آسمان راه می رود

صدای پرنده ها را دارد

وقتی می خندد توی دلم خالی می شود

وقتی گریه می کند

بیقرار می شوم

دختر رویاهای من

مرا خیلی می رنجاند

مرا به گریه می اندازد

وبعد مرا در آغوش می گیرد و نوازشم می کند

دختر رویاهای من یکجا بند نمی شود

اما هرجا که برود قلبم را با خودش می برد.