ساقی رسالت

   ساقی رسالت ( غزلی در وصف پیامبر اکرم (ص))

***

به  میان  عشقبازان  تو  چه  عاشقی  خـدا  را !

که  نـدای  یا  محمّد(ص)   ز  خـداست  آشنـا  را

نسزد  بجز تـو  اَلـحق  به  کسی  چنین  رسالت

که  به  مُهر ختم  گشتــــی  سر  ِ خیل  انبیــا  را

نـه  کـلاس  علم  رفتی  نـه  قلم  بدست  بـودی

همه  نـانـوشتــه   خـوانــدی   کلمـات  بــاصفا را

تو   جهانِ  معجزی   خـود   به   عنایت   الهـــی

نتوان  نوشت   مدحـت  چو   کلام  ِ وحــی  یـارا!

عطشم  چو  میگساران ، کرم  از  تو  باد  ساقی!

بـده  بــاز  جام ِ   باقــی    چشَم  آن  خم ِ  وَلا   را

وَ سَلامــی  عـن  فؤادی  بکَ   کـلّ   یوم ٍ    اَلحَق

یَـتَـقَـدّمَ  الــوَفــاکَ   حَـسَنـا ً    الـــــیَ  السّکــارا

وَ حَیـاتـک  الیُـواسی   معــا ً الـصّبــوح   روحــــــی

لـک  أن  یکــون   زاکـــی   مـن  عـذاب ِ  وَالفــرارا

همه  شب  به  وصل موعود  هله  چشم انتظارم

کـه  شراب  صبحگـاهــی  دهـی  از  کرم  دادا را

***

ایضاح:

در این غزل کلمه ی « دادا » را با هجای کوتاه بر وزن « خدا » بخوانید.

معنای لفظی بیت ششم:

همیشه سلامم از دلم برای تو باد ، براستی که وفای تو به مستان خوب پیش می رود .

معنای لفظی بیت هفتم:

دادا بیلوردی – 1371 هجری شمسی