وفرزند ادم همیشه از کلاغ  کمتر بوده است
وقتی هابیل خوابیده بود و قابیل به پشیمانی گرفتار
مانده بود چه کند با پیکر بی جان برادر
کلاغی امد و آموختش که چگونه به خاک بسپرد برادر را
دست بر دست زد و گفت: وای بر من که ناتوانترم از این که چون این کلاغ باشم
یالیتنی اعجزت ان اکون مثل هذا الغراب
چقدر عجز عجیبی است این گرفتاری آدمی
و گاه چه مغرور میشویم