در آغوش باد، رهایت نکرده امدستان نوازشگرم رابا بوسه ها، تقدمِ وجودت می کنمای نازنینتویی که از نرمی و لطافت گل ها زیباتریتویی که گویی چون نسیمهر بار، بر پیکر بی روحم وزیده می شویو چون آفتاببر دیدگانم طلوع می کنیدر آغوش باد، رهایت نکرده امای عشقتویی که در سپیده دم روزگاران سرد و گرمتنها، با بودن یک وا...

پاییز پنجره ای ست    که از اتاق من    به هوای تو باز می شود کنارم که هستی کنارم که هستی   خیابان ها از ماهیت می افتند   رسیدنی در کار نیست   شانه به شانه مقصدم قدم میزنم   تو بگو دوستم داری تو بگو دوستم داری،    من ثابت می کنم    انسان جانوری پرنده است...

شب است ... کلنجار میروم با خودم با دلتنگی هایم با قلب له شده ام با غرور شکسته ام سراغش را بگیرم ... نگیرم ... بگیرم ... نگیرم نزدیک صبح است ... دل را به دریا زدم " مشترک مورد نظر در حال مکالمه می باشد "...