درباره من

معجزه ی آقای سایه _هوشنگ ابتهاج خودمون_ یکی از بهترین عاشقانه های معاصرِ ماست. هربار خواندنش و شنیدنش اکسیر سرزندگی را به بند بند وجودمان تزریق می کند؛ از بس که شیواست و شیرین، از بس که پر است از عبارات حال خوب کن.
آدم دوست دارد از پشت مانیتور بره تو و دورش بگرده و یه تشکر جانانه کنه ازش واسه خاطر این شعر زیباش، الحق که "هر شاعری در سینه اش پیغمبری دارد"!
واقعاً اشعارش ارزشِ چندبار خوندن و شنیدن رو داره از دستش ندید؛ تا یادم نرفته بگم که پاسخ شهریار به این شعر سایه رو سرچ کنید بخونید.

نشود فاش کسی آنچه میان من و تو ست
تا اشارات نظر نامه رسان من و توست

گوش کن با لب خاموش سخن می گویم
پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست

روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید
حالیا چشم جهانی نگران من و توست

گر چه در خلوت راز دل ما کس نرسید
همه جا زمزمه عشق نهان من و توست

گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ار نه
ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست

این همه قصه ی فردوس و تمنای بهشت
گفت و گوئی و خیالی ز جهان من و توست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه ی عقل
هر کجا نامه ی عشق است، نشان من و توست

سایه ز آتشکده ی ماست فروغ مه و مهر
وه ازین آتش روشن که به جان من و توست  

درج شده در تاریخ ۹۳/۰۶/۳۱ ساعت 16:26

کاربران آنلاین (2)

کاکتوس VvXvF