فارق از بود و نبود
در فراموشی کمرنگ کبود
در فضایی مرموز
در زمینی محدود
پشت یک تخته ی سنگ
زیر یک بوته ی خار
پیش یک لانه ی مور
ته یک گور نمور
گاه گاهی یکبار
دل تنگی تبدار
می تراود دشوار
اگر آهسته قدم رابرداشت
در فراز قدمی مکثی کرد
در سکون نفسی اندیشید
میتوان خوب شنید
می توان باور ...
تاریخ درج:
۹۲/۰۷/۰۲ - ۱۵:۲۲ 2 نظر , 268
بازدید