به پـــــروازشـــک کرده بودمــ هنگامی که شانه هایمــاز توان سنـــگین بالــخمـــیده بود... روزی ما دوباره کبـــوترهایمان را پـــرواز خواهیم داد و مهـــربانی دست زیبــــایی را خواهد گرفتـــ ! و من آن روز را انتــــظار می کشمــ حتی روزی که نباشمـــ ... گر بدین سان زیس...