درباره من

نور چشمان فروغش بردی



ومرا آزردی



دخترم آه کشید



پر پروانه ز پرواز تکید



سیب بر خاک افتاد،اعتبارم افتاد



پاره ی جان مرا دزدیدی



تو مرا هم دیدی؟



سیب آگاه نبود،من دیدم



دل ز آن جسم ضعیفش چیدی



دخترم بغضی کرد،صورت خاکی تو اخمی کرد



برگها خش خش کرد ،ومرا ساکت کرد



ریخت از چشم تو اشک،دخترم ساکت و آرام که رفت



باد از بین درختان تنومند وزید،دل من هم لرزید



کاش سیب میدزدیدی ،میوه ی عمر مرا دزدیدی



باد همه ی سیب ها را چید،همه باغچه پر گشت ز سیب



و تنم میلرزید . . . نفسم کم میکرد . . . سیب دندان زده چشمک میزد



و دلم لک میزد . . . کاش هرگزسیب ها قرمز نبود



یا که در خانه ما باغ نبود!  

درج شده در تاریخ ۹۳/۱۲/۲۲ ساعت 15:56

کاربران آنلاین (0)