دخترک شانزده ساله بود که برای اولین بار عاشق پسر شد.. پسر قدبلند بود، صدای بمی داشت و همیشه شاگرد اول کلاس بود. دختر خجالتی نبود اما نمی خواست احساسات خود را به پسر ابراز کند، از اینکه راز این عشق را در قلبش نگه می داشت و دورادور او را می دید احساس خوشبختی می کرد در آن روزها، حتی یک سلام به یکدی...

چقد تنهاوغمگینم چقد حالم پریشونه همینجوری بمونم من ازم هیچی نمیمونه رسیده آخرین روزادیگ عمرم بدنیا نیس من حتی دورم ازسایه م کسی اینجوری تنها نی تو این آشوبه بی رحمی دلم جون داده ومرده از این روزای تکراری دیگه حالم بهم خورده واسه عذاب من دنیا ی عهد تازه روبسته ی بغضی توی این روزا صدای گریمو بسته دلم...

شادیم را به کسانی هدیه میکنم که آنرا از من گرفتند عشقم را میان کسانی تقسیم میکنم که دلم را شکستند دعایم را نثار کسانی میکنم که نفرینم کردند محبتم را به کسانی میدهم که بر دلم زخم نهادند می خواهم بر غم تبر ها درخت شوم می خواهم بر روی پاهایم بایستم تا اسمان شانه هایم را لمس کند می...

پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش من رسیدم رو به آخر تو بیا شروع من باش شبو از قصه جدا کن چکه کن رو باور من خط بکش رو جای پای گریه های آخر من اسمتو ببخش به لبهام بی تو خالیه نفسهام قد بکش تو باور من زیر سایه بون دستام خواب سبز رازقی باش عاشق همیشگی باش خسته ا...

اشکایی که بی هوا رو گونه هام میریزه قلبی که از همه ی خاطره هات لبریزه دلی که می خواد بمونه ، تنی که باید بره حرفی که تو دلمه اما ندونی بهتره بیخیال حرفایی که تو دلم جا مونده بیخیال قلبی که این همه تنها مونده آخه دنیای تو ، دنیای دلای سنگیِ واسه تو فرقی نداره دل م...

خدایا وقتی تو پشتمی... مهم نیست کیا جلوم هستن!!! روزی به تمام این بی قراری ها می خندی و ساده از کنارشان می گذری" این قشنگترین دروغی ست که دیگران برای آرام کردنت به تو می گویند...! ...

آدمک آخردنیاست بخند... آدمک عشق همین جاست بخند... دسته خطی که توراعاشق کرد... شوخی کاغذی مابودبخند... آدمک خرنشوی گریه کنی... کل دنیا سراب است بخند... آن خدایی که بزرگش خواندی... به خدامثل توتنهاست بخند... ...

دفتری بود که گاهی من و تو می نوشتیم در آن از غم و شادی و رویاهامان از گلایه هایی که ز دنیا داشتیم من نوشتم از تو: که اگر با تو قرارم باشد تا ابد خواب به چشم من بی خواب نخواهد آمد که اگر دل به دلم بسپاری و اگر همسفر من گردی من تو را خواهم برد تا...

چرا وقتی که آدم تنها میشه . غم و غصه اش قد یک دنیا میشه . میره یک گوشه پنهون می شینه . اونجا رو مثه یه زندون می بینه . غم تنهایی اسیرت میکنه . تا بخوای بجنبی پیرت میکنه . وقتی که تنها میشم اشک تو چشام پر می زنه . غم می آید یواش یواش خونه ی دل در میزنه . یاد اون شبها می افتم...

میشه نوازشم کنی، وقتی گرفته حالم؟؟ میشه ببندی بالمو، آخه شکسته بالم؟؟؟ میفهمی چی میگم بهت؟ میبینی خستگیمو؟ میشه بذارم پیش تو چند روزی زندگیمو؟؟ میشه بشینی پیشمو یه شعر برام بخونی؟؟؟ امشب یکم تنها شدم میشه پیشم بمونی؟؟؟؟...

همیشه باید یکی کسی باشد که حتی اگر به جای کلمات فقط سه نقطه گذاشتی در یک صفحه سفید، بدانی که می داند یعنی چه ! . . . همیشه باید کسی باشد ! تا بغض هایت را قبل از لرزیدن چانه ات بفهمد ! باید کسی باشد که وقتی صدایت لرزید ! بفهمد ! که اگر سکوت کردی بفهمد ! باید کسی باشد ! ...

من اگرعاشقانه می نویسم نه عاشقم ،نه معشوق کسی! فقط مینویسم تاعشق یادقلبم بماند. دراین ژرفای دل کندن ها وعادت ها فقط تمرین ادم بودن میکنم ...

شده یه چیزی تو دلت سنگینی کنه....؟؟؟خیلی سخته ادم کسی رو نداشته باشه... دلش لک بزنه که با یکی درد دل کنه ولی هیچکی نباشه... نتونه به هیچکی اعتماد کنه هر چی سبک سنگین کنه تا دردش رو به یکی بگه ... نتونه اخرش برسه به یه بن بست ... تک وتنها با یه دلی که هی وسوسش می کنه اونو...