نکوهشگر منمرا بگذار در تنهایی خویشتو را به عشقبه پیوند زیبایی و روحبه مهر مادر به شوق فرزند مرا بگذار در تنهایی خویشبا کار و بار خویشبا رویاهایمتنهای تنهاصبوری کن تا فرداکه در سپیده ی صبح همه چیز روشن می شودمن پالوده از خیر خواهی خویش ام طیفی که روح را به مرتع حیرت می بردبه آنجا که زندگی خ...