گویا امروز؛ این مکان ؛ ایستگاه غم و بغض دوباره ی من است. بوی آشنا و غلیظ دود دوباره مشامم را پر کرده است. چشم های نگرانی که آینه ی شعله های اوج گرفته شده اند با لب های خشک و ناتوانی که هاج و واج آرزو میکنند کاش میتوانستند همه ی حریق را به یک باره فرو ببلعند.و هر آنچه را که طعمه ی...