دلت را به خدا بسپار...

 

 

همه هستی را نیرویی فرا گرفته است

 

که تورا نیز حمایت می کند .

 

این نیرو، نگران توست .

 

این نیرو همواره در دسترس است .

 

اگر این نیرو را از دست بدهی ، خودت مقصری .

 

اگر درها و پنجره های اتاقت را ببندی ،

 

خورشید بیرون را نپوشانده ای ،

 

بلکه خودت را در تاریکی محبوس کرده ای.

 

حتی اگر درها را بگشایی ،

 

پنجره ها را باز کنی

 

و پرده ها را هم کنار بزنی ،

 

باز اگر چشمانت را بسته نگه داری ،

 

جز تاریکی نصیبی نخواهی برد .

 

نسبت ما نیز با خدا چنین است :

 

عشق او همواره در دسترس است ،

 

اما دل ما گشوده نیست .

 

دلت را به خدا بسپار .

 

بگذار خداوند ، تپشهای هماهنگ با هستی

 

را به آن الهام کند.

 

دلی که هماهنگ با نبض هستی نامتناهی نمی تپد ،

 

دل نیست ، پاره ی گِل است .