خدا وجود دارد...

 

خدا وجود دارد.هیچ تردیدی در آن نیست.

 

اشکال در این است که قادر به دیدن اون نیستیم ؛

 

زیرا ما فاقد آن چشمی هستیم که بتوانیم او را ببینیم.

 

انواع مراقبه ها و نیایش ها و پالایش دادن ها،

 

تنها به شما کمک می کنند که توانایی دیدن خدا را پیدا کنید.

 

وقتی که توانستید ببینید؛  متعجب می شوید؛

 

زیرا همیشه وجود داشته است.

 

هر روز و هر سال بر شما باریده است.

 

ولی شما به اندازه ی کافی حساس و خالی نبوده اید

 

که بتوانید آن را دریافت کرده و از آن پر شوید.

 

چون غرق در نفسانیات بوده اید.

 

اساسی ترین چیز آن است

 

که انسان به این اصل روی آورد؛

 

که:در آن لحظه که شما نباشید

 

روشن بینی اتفاق می افتد.

 

با خالی_بودن؛ جوهر هستی در شما ساکن می شود.

 

اگر شما به بودن خود ادامه دهید؛

 

در جهالت کامل باقی خواهید ماند.

 

شما همان تاریکی هستید،

 

حضور شما " شب_تاریک_روح" است.

 

بودن شما بدین معناست که از هستی  جدا شده اید.

 

تاریکی از ایده ی جدا بودن و تصور این که

 

فاصله ای میان "من" و هستی وجود دارد ناشی می شود.

 

در آن زمان احساس می کنید که بسیار تنها مانده اید.