موهبت انسان بودن

انسان بودن موهبتی عظیم است

اما انسانهایی بسیار اندک این را می دانند.

تو می توانستی در این جهان پهناور هر چیزی باشی؛

یک تخته سنگ، یک کلم، ‌یک سیب زمینی... هر چیزی!

و هیچ دادگاهی برای دادخواهی وجود ندارد.

تو هر چه که هستی، هستی هیچ کاری نمی توان

در مورد آن انجام داد. سیب زمینی بیچاره در این

مورد چه کاری می تواند انجام دهد؟ اما انسانهایی

بسیار اندک می دانند که آنان هستند و نیرویی نهان

و عظیم برای رشد و تکامل دارند.
 
شکوه و زیبایی انسان بودن این است که فقط از راه

انسان بودن می توان به خدا دست یافت.

فقط انسانهایی که براستی هشیار و آگاه اند،

می توانند بین خود و خدا پل بزنند. بدون وجود

آن پل زندگی بی معنا می شود و ممکن است

فرصتی بزرگ به راحتی از دست برود.