قو تنها پرنده ای که زمان مرگشو میدونه کی هست

۹۶/۱۲/۲۳ - 14:56

لقمان حکیم گفت:

من سیصد سال با داروهای مختلف، مردم را مداوا کردم؛
و در این مدت طولانی به این نتیجه رسیدم؛
که هیچ دارویی بهتر از "محبت" نیست!
کسی از او پرسید:
و اگر این دارو هم اثر نکرد چی؟
لقمان حکیم لبخندی زد و گفت:
"مقدار دارو را افزایش بده! "
جواب سلام را باسلام بده،
جواب تشکر را با تواضع،
جواب کینه را با گذشت،
جواب بی مهری را با محبت،
جواب دروغ را با راستی،
جواب دشمنی را با دوستی،
جواب خشم را به صبوری،
جواب سرد را به گرمی،
جواب نامردی را با مردانگی،
جواب پشت کار را با تشویق،
جواب بی ادب را با سکوت،
جواب نگاه مهربان را با لبخند،
جواب لبخند را با خنده،
جواب دل مرده را با امید،
جواب منتظر را با نوید،
جواب گناه را با بخشش،
هیچ وقت هیچ چیز و هیچکس را بی جواب نگذار، مطمئن باش هر جوابی بدهی،
یک روزی، یک جوری، یک جایی به تو باز خواهد گشت.

۹۶/۱۲/۲۳ - 15:32

۹۶/۱۲/۲۳ - 17:13

۹۶/۱۲/۲۳ - 17:31

۹۶/۱۲/۲۳ - 17:38

زندگیست دیگر ...
همیشه که همه ی رنگ هایش جور نیست
همه ی سازهایش کوک نیست،
حواست_باشد به این روزهایی
که دیگر بر نمی گردد ...
به فرصت هایی که مثل باد می آیند
و می روند و همیشگی نیستند.
به این سالها که به سرعتِ برق گذشتند...
به جوانی که می رود،
به میانسالی که می آید،
حواست باشد به کوتاهی زندگی !
لذت ببر ، درست استفاده کن
هدر نده و یادت باشد اسراف نکنی.

۹۶/۱۲/۲۳ - 17:39

:اگر نتونیم درس های بزرگ
زندگی رو از اتفاقات کوچیک
زندگیمون یاد بگیریم

زندگی

مجبور میشه درسهای بزرگ و با
اتفافات بزرگ بهمون یاد بده...

مراقب درس های زندگیمون باشیم...

۹۶/۱۲/۲۳ - 18:33

۹۶/۱۲/۲۳ - 19:52

عشقش که شبیه مردای ایرانیه ولی مرگش نه

۹۶/۱۲/۲۳ - 22:08

My place is the no placa
my image is without face
of body no the sow
i am of the devine home

چه تدبیر ای مسلمانان که من خود را نمیدانم
نه ترسا نه یهودم من نه گبر و نه مسلمانم

نه شرقیم نه غربیم نه علویم نه سفلیم
نه زر ارکان طبیعیم نه از افلاک گردانم

نه از هندم نه از چینم نه از بلغار و سقسینم
نه از ملک عراقینم نه از خاک خراسانم

نشانم بی نشان باشد مکانم لامکان باشد
نه تن باشد نه جان باشد که من خود جان جانانم

دوئی را چون برون کردم دو عالم را یکی دیدم
یکی بینم یکی جویم یکی دانم یکی خوانم

اگر در عمر خود روزی دمی بی تو برآوردم
از آن روز و از آن ساعت پشیمانم پشیمانم

الا ای شمس تبریزی چنان مستم در این عالم
که جز مستی و سرمستی دگر چیزی نمی دانم

مولانا

۹۶/۱۲/۲۳ - 23:00

در وجود همۀ ما یک منِ افسرده, یک منِ عصبانی، یک منِ شاد و یک منِ مضطرب وجود دارد. کدام من پیروز می شود؟ هر کدام که بیشتر تغذیه شود...

۹۶/۱۲/۲۳ - 23:49

۹۶/۱۲/۲۴ - 21:51

آهنگ متن بعضی زندگی ها غمگین است، چهره ی تمام آدم های این زندگی ها غمگینند، حتی لبخند تمام رهگذرانی که زود از صحنه ی این زندگی ها بیرون می روند، انگار فیلم نامه ی این زندگی ها را نویسند ه ای نوشته که همیشه دلش می خواسته همه چیز را تا انتها تجربه کند .. می خواسته در همین فیلم نامه غم را جوری تجربه کند که هیچ کسِ دیگری تجربه نکرده، شخصیت های داستانش را در هر موقعیتی غمگین و مغموم خواسته، راه ها و شرایط زیادی را در داستان؛ برایشان نوشته اما در هر کدام از این راه ها چیزهای زیادی را از آن ها گرفته و غمگین ترشان کرده .. عشق را برایشان با تجربه های تلخ نوشته، سادگی و زیبایی دوستی ها را با یه عالمه دروغ و فریب همراه کرده .. تجربه ی دوباره ی عشق را به واسطه از دست دادن قسمت های زیادی از وجودشان نوشته، کار و زندگی را دنیایی از درد همراه کرده و اصلا استقلال و زیبایی دنیای فردی شخصیت داستان را با تنهایی پیوند داده، جوری که هیچ آدمی نتواند او را از سوراخ تنهاییش بیرون بکشد .. آن ها را آنقدر به در و دیوار کوبیده که به چیزهای کوچک، به چیزهای خیلی خیلی کوچک هم راضی شوند .. راضی باشند که ساعت و بیست و دو و بیست و چهار دقیقه ی شبِ یک شنبه نشسته اند و دارند از زندگی شان می نویسند؛ راضی باشند که فردا صبح دوباره همان کار های روز قبل و روزهای قبل تر را انجام خواهند داد، راضی باشند که بین تمام راه های زندگیشان هیچ کدام را انتخاب نکنند و فقط خودشان را به نوشته های آن نویسنده بسپارند، بنشینند و زل بزنند به سرد شدن چای و منتظر بمانند تا ببیند لحظه ی بعد، اتفاق بعدی زندگیشان چیست، ببینند بالاخره کدام یکی از درد ها آن ها را از پا در می آورد، ببینند کدام یکی از آدم ها می توانند آن ها را از سوراخ تنهاییشان بیرون بکشند، ببیند کدام یکی از اتفاق ها می توانند لبخند روی لب هاشان بیاورند .. ببیند بالاخره ته ته زندگی چی می شود ..

۹۶/۱۲/۲۴ - 22:10

۹۶/۱۲/۲۵ - 10:23

۹۶/۱۲/۲۵ - 11:14

در میرود حساب دوست داشتنت از دستم!
نمیدانم چقدر خواستنت عمیق است
تنها میدانم باید تورا دوست داشت،
تا آنجا که هیچ خیابانی برای قدم زدن باقی نماند ، تا آنجا که هیچ بارانی تنها خیسم نکند ...
تورا باید بویید مثل گل های اطلسی
تورا باید نوشید مثل چایِ تازه دم
باید حل شوی در جان.
میدانی !تو مثل خواب دمِ صبح میمانی
نمیشود دل کند ، نمیشود وابسته نشد
تورا باید قدم زد
در ذهن ...
در جان ...
تا آنجا که خسته شد
تا آنجا که در آغوشت به خواب رفت!

۹۶/۱۲/۲۵ - 21:11

۹۶/۱۲/۲۹ - 09:48

۹۷/۰۱/۰۴ - 22:23

میگن با هرکس
مثل خودش باید رفتار کرد،
ولی یه جاهایی دیگه ادم
خجالت میکشه
مثل بعضیا باشه...

۹۷/۰۱/۱۳ - 18:58

زندگی
کوزه آبی خنک و رنگین است
آب این کوزه گـهی تلخ
گهی شور
و گهی شیرین است
"زندگی"
گرمی دلهای به هم پیوسته است
تا در آن دوست نباشد
همه درها بسته است!!