بچه ها با خیالِ کفش و لباسِ نو،
چشمانشان را می بندند
زن ها با فکرِ عوض کردنِ فرش و رنگِ مبلِ جدیدشان،
مردها با محاسبه ی هزینه های شبِ عید
و کارهایِ نیمه تمامشان!
اما فروردین که از نیمه بگذرد،
طرحِ فرش و رنگ مبل از مُد می افتد و
کفش و لباسِ نو از چشم،
هزینه ها و کارهای نیمه تمام هم احتمالا تمام می شود!
ماهی ها می میرند و سبزه ها پلاسیده می شوند...
روی دیوارها و شیشه ها باز گرد و خاک می نشیند و
هفت سین ها کم کم جمع می شود...
این هارو گفتم که بدانید،
اگر هفت سینتان یک سین هم کم داشته باشد،
ایرادی ندارد!
اگر لباستان فلان مارک و مبلتان فلان طرح هم
نباشد،آسمان به زمین نمی آید جانم...
خارج کنید خودتان را ازدورِ این رقابتِ
چشم و هم چشمی ها...
شادی هایتان را به این مادیات بی دوام گره نزنید...
بگذارید کودکانمان یاد بگیرند که
سالِ نو چیزی نیست جز حالِ خوبِ کنارهم بودن!
جز وقتی که در کنارِ هم می گذرانیم.
احساسِ خوشبختی داشتن با مادیات هنر نیست،
اگر میانِ همین اندک داشته هایتان هم،
با هم مهربان بودید،بروید و میانِ مردم
خوشبختیتان را جار بزنید!
اگر تصمیم گرفتید امسال را بیشتر کنارِهم باشید
و بیشتر لبخند بزنید، آن وقت است که
شکوفه های خوشبختی در دلتان جوانه می زند
و حال و هوایِ زندگیتان بهاری می شود...!
لبخند بزنید به ترکِ دیوارتان!
شاید شکوفه ای میانش منتظرِ جوانه زدن باشد!
انجمن ها
اخبار ایران و جهان
ادبی
اعضای انجمن(461)
ارتباط با مدیریت انجمن
whoop )
خانه
مطالب(1563)
دوستان (588)
گالری تصاویر (9146)
کلیپها (443)
نظرسنجی (1)
چگونگی درج آگهی در سایت و قسمت تبلیغات
سایت و اپلیکیشن آموزش زبان انگلیسی urg.ir
تلگرام 
فیسبوک
تویتر
به علت هزینه های بالا ممکن است سایت از دسترس خارج شود.
لطفا ما را در اینستاگرام دنبال کنید.
لیندا فتحی: عالی =
سخت میگذرد ، چه بایدکرد؟
گفت خودت که میگویی
سخت میگذرد سخت که نمیماند
پس خداروشکر که
میگذرد و نمیماند
دیروزت خوب یا بد گذشت
و امروز روز دیگری است
قدری شادی با خود به خانه ببر
راه خانه ات را که یاد گرفت
فردا با پای خودش می آید .
رازهمیشه شادبودنت چیست؟
گفت:
دل برآنچه نمی ماند نمی بندم
فردایک راز است،نگرانش نیستم
دیروزیک خاطره بودحسرتش رانمیخورم
وامروزیک هدیه است قدرش رامیدانم
امروز دلم میخواد
برای همه بنده هایت دعاکنم ،،
دعایی ازاعماق وجود،،
خدایا ::
شاد کن دلی را که
گرفته و دلتنگ است،،
بی نیازکن کسی را که
بدرگاهت نیازمند است،،
امیدوارکن کسی را که
به آستانت نا امید است،،
بگیردستانی که
اکنون بسوی توبلند است،،،
3Tiyaa: بزرگی راگفتند رازهمیشه شادبودنت چیست؟ گفت: دل برآنچه نمی ماند نمی بندم فردایک راز است،نگرانش نیستم دیروزیک خاطره بودحسرتش رانمیخورم وامروزیک هدیه است قدرش رامیدانم
از این گنجشکانی که رقص کنان
خدا را می‌خوانند
معلوم است که
امروز روزای خوبیست...
و بی‌شک معجزه‌ای در راه است!
مگه میشه بگیم همه اش خوشی بود
مگه میشه بگیم همه اش تلخی بود
اما میشه گفت همه اش درس بود
اما نمیشه گفت همین بس بود...
باید ببینیم بعد این یه سال رسیدیم به بلوغی که مسئول اشتباهاتمون باشیم بی اون که بندازیمشون گردن دیگرون...؟
باید ببینیم انقدر قدرتمند شدیم که کسایی رو که زخمیمون کردن ببخشیم
از کسایی که زخمی کردیم طلب بخشش کنیم...؟
باید ببینیم وقتی سرمون رو میگذاریم رو بالشِ آخرین شب سال
با دوستمون، با خانواده مون، با اجتماعمون،
از همه مهم تر با خودمون چند چندیم؟
باید ببینیم انقدر یاد گرفتیم که بتونیم خرابی هایی رو که امسال به بار آوردیم سال دیگه بسازیم...؟
باید ببینیم امسال خدارو چقدر توو تک تک لحظه هامون حاضر دیدیم
چقدر خودمون رو دیدیم
چقدر جلوی پامون رو
چقدر دورتر هارو...؟
باید ببینیم توو تک تک لحظه های امسال حاضر بودیم
یا غایب بودیم و یکی دیگه جامون حاضر زده...؟
باید امسال این آخر سال رو متفاوت ببینیم
یه سفره هفت سین بچینیم از اونچه که میخوایم باشیم
بشینیم کنارش
چشمامون رو ببندیم و دعا کنیم
توپ رو که در کردن
دوباره متولد بشیم...
اجباری در کار نیست
این تولد اینبار به انتخاب ماست.....
قایق فقط می توانست در آب حرکت کند و نه در خشکی.قایق باید در آب می بود اما آب نباید وارد قایق می شد.
زندگی زمینی نیز دقیقأ به همین شکل است، انسان در دنیا زندگی می کند اما ارزوهای دنیایی نباید وارد قلب او شود. اگرنه او را غرق خواهد کرد.تمام بدبختی ها و دردها از خواسته های دنیوی ایجاد می شود.
در دنیا باش اما متعلق به دنیا نباش اگر به دنبال سعادت جاودانی هستی.
استاد سوالی را از لیلی پرسید ، لیلی جوابی نداد ، مجنون از پشت سر آهسته جواب را در گوش لیلی گفت اما لیلی هیچ نگفت . استاد دوباره سوال خود را پرسید و باز مجنون در گوش لیلی و باز لیلی هیچ نگفت و بعد از بار سوم استاد لیلی را خواند و چوب را بر پای لیلی بست و او را فلک کرد . لیلی گریه نکرد و هیچ نگفت. بعد از کلاس ، لیلی با پای کبود لنگ لنگ قدم بر می داشت که مجنون عصبانی دستش را بر بازوی لیلی زد و گفت: دیوانه ، مگر کر بودی که آنچه را به تو گفتم نشنیدی و یا لال که به استاد نگفتی .
لیلی اشکش در آمد و دوید و رفت .
استاد که شاهد این منظره بود پیش رفت و گوش مجنون را کشید و گفت : لیلی نه کر بود و نه لال ، از عشق شنیدن دوباره صدای تو ، فلک را تحمل کرد و دم بر نیاورد ، اما از ضربه اهسته دست تو اشکش در آمد ، من اگر او را به فلک بستم استادش بودم و حق تنبیه او را داشتم اما تو عشق او بودی و هیچ حقی برای سرزنش کردنش نداشتی .
مجنون کاش می فهمیدی که لیلی کر شد تا تو باز گویی .
اسفند رو به پایان است،
وقت کوچ کردن به فروردین،
وقت بخشیدن
و صاف کردن دل،
پس
مرا ببخش:
اگر با نگاهی ،
یا صدایی ،
یا زبانــی
بر دلت ترکی انداخته ام
شوریده آزرده دل بی سر و پا من
در شهر شما عاشق انگشت نما من
دیوانه تر از مردم این شهر اگر هست
جانا به خدا من به خدا من به خدا من ...
انسان های بزرگ
ازخودشان توقع دارند و
انسان های کوچک ازدیگران
اگرکسی خوبی های تورا
فراموش کرد
توخوب بودن را فراموش نکن
ولی من باز پنهانی ترا هم آرزو کردم
ملول از ناله بلبل مباش ای باغبان رفتم
حلالم کن اگر وقتی گلی در غنچه بو کردم
تو با اغیار پیش چشم من می در سبو کردی
من از بیم شماتت گریه پنهان در گلو کردم
حراج عشق وتاراج جوانی وحشت پیری
در این هنگامه من کاری که کردم یاد او کردم
ازین پس شهریارا ما و از مردم رمیدنها
که من پیوند خاطر با غزالی مشک مو کردم