خدا کسی که احساسش کند، نداشت

هرکسی گمشده ای دارد

و خدا گمشده ای داشت

هرکسی دوتاست

و خدا یکی بود

و یکی چگونه می توانست باشد؟

هرکسی به اندازه ای که احساسش می کنند، هست

و خدا کسی که احساسش کند، نداشت

عظمت ها همواره در جستجوی چشمی است که آن را ببیند

خوبی ها همواره نگران که آن را بفهمند

و زیبایی همواره تشنه ی دلی است که به او عشق ورزد

و قدرت نیازمند کسی است که در برابرش رام گردد

و غرور در جستجوی غروری است که ان را بشکند

و خدا عظیم بود و خوب و زیبا و پر اقتدار و مغرور

امّا کسی نداشت

و خدا آفریدگار بود و چگونه می توانست نیافریند

زمین را گسترد و آسمان ها را بر کشید

کوه ها برخاستند و رودها سرازیر شدند

و دریاها آغوش گشودند

و طوفان ها برخاست و صاعقه ها درگرفت

و باران ها و باران ها و باران ها

“در آغاز هیچ نبود، کلمه بود و آن کلمه خدا بود“

و خدا یکی بود و جز خدا هیچ نبود

و با نبودن چگونه توانستن بود؟

و خدا بود و با او اعدام بود

و عدم گوش نداشت

حرف هایی هست برای گفتن که

اگر گوشی نبود، نمی گوییم

و حرف هایی هست برای نگفتن

حرف هایی که هرگز سر به ابتذال گفتن فرود نمی آورند

و سرمایه ی هرکسی به اندازه ی

حرف هایی است که برای نگفتن دارد

حرف های بی قرار و طاقت فرس

که همچون زبانه های بی تاب آتشند

کلماتش هریک انفجاری را در دل به بند کشیده اند

اینان در جستجوی مخاطب خویشند

اگر یافتند آرام می گیرند

و اگر نیافتند ، روح را از درون به آتش می کشند

و خدا برای نگفتن، حرف های بسیار داشت

درونش از آن ها سرشار بود

و عدم چگونه می توانست مخاطب او باشد؟

و خدا بود و عدم

جز خدا هیچ نبود

در نبودن، نتوانستن بود

با نبودن، نتوان بودن

و خدا تنها بود

هرکسی گمشده ای دارد

و خدا گمشده ای داشت