لیلای بی دل را ببین، از عشق تو مجنون شده

زهی به عشق رسیدی ز عقل و هوش برونی

ز عشق جامه دریدی به گاه سر به ربونی

چه عشقی و چه جنونی

برون ز خویش بجستم درون بدیدم و رستم

چه میل و عشق شدستم به جست و جوی درونی

چه عشقی و چه جنونی

شکست کشتی صبرم هزار بار ز موجت

سری برآر ز موجی که موج قلزم خونی

چه عشقی و چه جنونی

که خون بهینه شرابست دلم بهینه خرابست

همین دو را تو فزون کن که از فزونه فزونی

چه عشقی و چه جنونی

چو از الست تو مستم چو در فنای تو هستم

چو مُهر عشق شکستم چه غم خورم ز زبونی

دلی ز من بربودی که دل نبود و تو بودی

چه آتشی و چه دودی چه جادویی چه فسونی

چه عشقی و چه جنونی

ز خلق جمله گسستم که عشق دوست ببستم 

چو در فنا بنشستم رها شدم ز سکونی

چه عشقی و چه جنونی

تو کیمیای ظریف و تو رونق قَدَری تو 

تو دل ز سینه بری تو , تو امر کن فیکونی

چه عشقی و چه جنونی

برون ز دور زمانی , برون ز جا ومکانی 

تو این نه ای و نه آنی , نه پیش از این نه کنونی

تو واحد و وحدی تو , یکی تو و تو یکی تو

یکی بدان که تو اینی ,یکی بدان که تو آنی 

ای جانِ جانِ جانم تو جانِ جان ِ جانی

بیرون ز جان جان چیست ؟ آنی و بیش از آنی