بی تو تنها ترین مسافر دیار عشقم


دیشب ترنم باران چشمتن پر صداقتت،متروکه قلبم را به لرزه درآورد.

لبخند غمگینت صومعه وجودم را در هم شکست.

سکوت سنگینت رنج قناری های در اسارت را به یادم آورد.

آفتاب من غروب نکنی که شاخه آفتابگردانی ام به امید تو سر بر افراشته.

کاشانه من ویران نگردی که آواره ای بی پناهم در راه مانده به امید رسیدن به کوی تو

بی تو هیچم.