این سیگار که میکشم همان فریاد هایی است که نمیتوانم بزنم ,همان حرفهایی که جراًت گفتن به کسی را ندارم ,همان دلتنگی هایی که روز به روز پیرم میکند ,همان خاطراتیست که نه تکرار می شوند و نه فراموش ,همان تنهایی های که کسی پرش نمی کند ,همان درد هایی که درمان ندارند و از ان روز که رفتی..... ...

شب سردی‏ست و من افسردهراه دوری‏ست و پایی خستهتیرگی هست و چراغی مرده می کنم تنها از جاده عبور دور ماندند زمن آدمها سایه ای از سر دیوار گذشتغمی افزود مرا بر غمها فکر تاریکی و این ویرانیبی خبر آمد تا با دل منقصه ها ساز کند پنهانی نیست رنگی که بگوید با من؛اندکی صبر سحر نزدیک است.....