رسیدم به بن بست این کوچه ها به جایی که با چشم تو روبه رو به تنها خطوط تن کاغذم همون جا که اسم تومیشه شرو به جایی رسیدم که باید صریح تموم غمو رنگ آبی کنم ازاین اعتراف گناه بزرگ قلم موی شب رو شرابی کنم به عصیان این دستهای صبور به نفرین خاموش یک پیرمرد به ترفن...