كوبيده برف زير لگدهايش
بوي بنفشه هاي بهاران را
در زير برف خاك تب آلوده
در دل نهفته حسرت باران را
******************
در گوش كرده پنبه برف امشب
شهري كه جاودانه پر از حرف است
چشمان پاك جوي پر ازآب است
مژگان سبز كاج پر از برف است
******************
گاهي غبار برف فرو ريزد
چون اشك من ز شاخه مژگان ها
بر خشكسال سينه من بارد
اين اشك گرم چون نم باران ها
******************
من در كنار آيينه مي گريم
چشم درشت آيينه يبدار است
از پشت اشك عكس تو مي لرزد
در قاب كهنه اي كه به ديوار است
******************
لب هاي سرد آيينه مي بوسد
خال سياه زير لبانت را
من در زلال اينه ميبينم
بغضي كه بسته راه دهانت را
******************
نور نگاه گرم تو مي تابد
از چشم روشني زده تصوير
مي خواهمش ز قاب برون آرم
دير است اي اميد گريزان دير
******************
ديگر دهان آيينه بلعيده ست
نقش ترا چو اب گوارايي
اما دلم چو كودك بي مادر
فرياد مي كند كه تو اينجايي
******************
آري صداي پاي تو نزديك است
پيموده سنگفرش خيابان را
اورده باد تازه نفس از دور
بوي بنفشه هاي بيابان را ...