قطره ای چون که آب دریا دیدسرد شد از حسد ،بخود لرزیدگفت ، دریا ببین مرا اینجا ،راحتم ، غرقِ نعمت دنیاچه بزرگم ، چقدر پهناورلشکری دارم از سرو همسرظاهرم را نبین که هستم کمباطناَ من قویّم و محکممن چنینم ، چنان کنم آخرچون اراده کنم شَوَم لشکرخنده رو ، شادمان ، قوی دریاگفت ای قطره ، دل بده با ماروبسویم بک...

هُرمِ بلا تا به ثریّا رسید شعله ی آن تا به دل ما رسید بر تن کشور شده رخت سیاه ناله به هر خانه زِ بخت سیاه پرچم آتش همه جا در هوا تابلوی هر کوی و خیابان عزا کوهِ یقین گشته به شک مبتلا روزنه ها بسته و غوغا به پا همهمه ها از غم آتش نشان ماتمِ دل ماتمِ آتش نشان عاشق دلسوخته ی پاکباز عشق به ...