جنــــس نیســـــتم
تـــا برای خریـــــدم به مغـــــازه بروی
زیر خاکــــی ام
کشــــــفم کــــن!
.
بـــــام نیســـــتم
تا برای هــــواخوری به ســـــراغم بیــــایی
آســــمانم
پــــرواز را بـــــیاموز
.
ســــاحل نیــــستم
تـــا روی ماســــه هایش آفــــتاب بگیری
دریـــــام
دل به دریـــــا بزن
.
روزنــــامه نیـــــستم
که بخوانــــی و روی نیمکـــــتی جا بگــــذاری
کتــــابم
من را زندگــــی کن
.
ســــیگار نیــــستم
که بکـــشی و تــــمامم کــــنی
اکــــسیژنم
من را نفـــــس بکــــش
.
حـــوا نیســــتم
تا از بهـــشت بــــیرون ات کــــنم
زنــــم
اگر مـــی توانـــــی مــــرد بـــــاش
مـــــرد ..
.
.
«مینا محمدی»