تو آخرین طبیبی، که لحظه های آخر، به داد من رسیدی تو نوری از خدایی، که پیغام خدا را، به گوش من رساندی، به روح من دمیدی زیباترین بهاری، پایان انتظاری، برای من که تنهام، تو یک حریم امنی تو آخرین دوایی، برای خستگی هام، برای خستگی هام ...

آن که حق است گمانش به گمانِ تو، که نیست گفت بیرون زِ جهان است جهانِ تو، که نیست هرکه پنداشتی از خویش به جای تو نشاند چه توان داد نشانی زِ نشان تو، که نیست تا چنین هر چه مرا بود و توان نیز فزود همه از آن تو شد، چیست از آن تو که نیست؟ از تنِ زنده روا...

چه غم دارد ز خاموشی درون شعله پروردم که صد خورشید آتش برده از خاکستر سردم به بادم دادی و شادی، بیا ای شب تماشا کن که دشت آسمان دریای آتش گشته از گردم شرارانگیز و توفانی، هوایی در من افتاده ست که همچون حلقۀ آتش درین...

دیری ست که از روی دل آرای تو دوریم مُحتاج بیان نیست که مشتاقِ حضوریم تاریک و تُهی پُشت و پسِ آینه ماندیم هر چند که همسایۀ آن چشمۀ نوریم خورشید کُجا تابد از این دامگه مرگ باطل به امیدِ سحری زین شبِ گوریم زین قصۀ پُرغُصّه عجب نیست شکستن هر چند که ب...

چه فکر می‌کنی؟ که بادبان شکسته زورق به گل نشسته ای است زندگی؟ در این خراب ریخته که رنگ عافیت از او گریخته به بن رسیده راه بسته‌ای است زندگی؟ چه سهمناک بود سیل حادثه که هم‌چو اژدها دهان گشود زمین و آسمان ز هم گسیخت ستاره خوشه خوشه...

آه کز تاب ِ دل ِ سوخته جان می سوزد زآتش ِ دل چه بگويم که زبان می سوزد يارب اين رخنه ی دوزخ به رخ ِ ما که گشود؟ که زمين در تب و تاب است و زمان می سوزد دود برخاست از اين تير که در سينه نشست مکن ای دوست که آن دست و کمان می سوزد مگر اين دشتِ شقايق دل خونين ِ من است؟ که ...

گفتم مرو رفتی و بد بیراه رفتی بس تُند میرانی نگه کن تا نیفتی بوی بهاران بود و ذوقِ میگساران یادش بخیر آنگه که چون گُل می شکفتی هنگام بیداریست ای گُم کرده دیدار چون چشمِ بختِ من عجب بیگاه خُفتی خود را ز چشم خویشتن نتوان نهان کرد گیرم خدا را نیز از...

باز آی دلبرا که دلم بی قرار توست وین جان بر لب آمده در انتظار توست در دست این خمار غمم هیچ چاره نیست جز باده ای که در قدح غمگسار توست ساقی به دست باش که این مست می پرست چون خم ز پا نشست و هنوزش خمار توست هر سوی موج فتنه گرفته ست و زین می...

شب آمد و دل تنگم هوای خانه گرفتدوباره گریۀ بی طاقتم بهانه گرفتشکیب درد خموشانه ام دوباره شکستدوباره خرمن خاکسترم زبانه گرفت نشاط زمزمه زاری شد و به شعر نشستصدای خنده فغان گشت و در ترانه گرفتزهی پسند کماندار فتنه کز بن تیرنگاه کرد و دو چشم مرا نشانه گرفتام...

نازنین آمد و دستی به دلِ ما زد و رفت پردۀ خلوت این غمکده بالا زد و رفت کُنجِ تنهایی ما را به خیالی خوش کرد خوابِ خورشید به چشمِ شبِ یلدا زد و رفت دردِ بی عشقی ما دید و دریغش آمد آتشِ شوق درین جانِ شکیبا زد و رفت خرمنِ سوختۀ ما به چه کارش می خورد ...

همه آفاق گرفته ست صدای سخنم تو ازین طرف نبندی که ببندی دهنم راست در قصد سر و چشم کج اندازان نه عجب گر بهراسند ز تیغ سخنم آستینی نگرفتم که ببوسم دستی بوسه گر دست دهد بر قدم دوست زنم باش تا یوسفم از چاه بر آید بر گاه کاورد روشنی دیده از آن پیرهنم نتوان ...

چه غریب ماندی ای دل ! نه غمی ، نه غمگساری نه به انتظار یاری ، نه ز یارانتظاری غم اگر به کوه گویم بگریزد و بریزد که دگر بدین گرانی نتوان کشید باری چه چراغ چشم دارد از شبان و روزان که به هفت آسمانش نه ستاره ای ست باری دل من ! چه حیف بودی که چنین ز کار ما...

من نه خود می روم او مرا می کشد کاهِ سرگشته را کهربا می کشد چون گریبان زچنگش رها میکنم دامنم را به قهر از قفا می کشد دست و پا میزنم می رباید سرم سر رها میکنم دست و پا می کشد گفتم: این عشق اگر واگذارد مرا گفت: اگر واگذارم وفا می کشد گفتم : این گوش تو خفته زیر زبان حرف نا گفته را از ...

وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی تا با تو بگویم غم شب های جدایی بزم تو مرا می طلبد، آمدم ای جان من عودم و از سوختنم نیست رهایی تا در قفس بال و پر خویش اسیرست بیگانۀ پرواز بود مرغ هوایی با شوق سرانگشت تو لبریز نواهاست تا خود به کنارت چه کند ...

یکی ازتعابیرخواب دیدن آینه : آینه در خواب دوست و همدم و یار و مونس بیننده خواب است نقش او در دل چه زیبا می نشست سنگدل آینۀ ما را شکست آینه صد پاره شد در پای دوست باز درهر پاره عکس روی اوست &n...

برخیز که غیر از تو مرا دادرسی نیست گویی همه خوابند ، کسی را به کسی نیست آزادی و پرواز از آن خاک به این خاک جُز رنج سفر از قفسی تا قفسی نیست این قافله از قافله سالار خراب است اینجا خبر از پیش رو و باز پسی نیست تا آینه رفتم که بگیرم خبر از خویش دید...

این قطعه را من بر روی اینترنت دیدم و بسیاربردلم نشست. دوست دارم آنرا به شما نیزمعرفی نمایم. چه برای کسانی که مفهوم کلمات را متوجه می شوند و چه آنانکه با زبان آذری آشنائی ندارند (مثل خودم) ویا افرادی که بعضی ازکلمات را می فهمند. اثری است ...

گفتمش: ” شیرین ترین آواز چیست؟ ” چشم غمگینش به رویم خیره ماند قطره قطره اشکش از مژگان چکید لرزه افتادش به گیسوی بلند زیر لب غمناک خواند: ” نالۀ زنجیرها بر دست من! ” گفتمش: ” آنگه که از هم بگسلند… ” خنده تلخی ...

امروز نه آغاز و نه انجام جهان است ای بس غم و شادی که پس پرده نهان است گر مرد رهی ، غم مخور از دوری و دیری دانی که رسیدن هنر گام زمان است تو رهرو دیرینۀ سرمنزل عشقی بنگر که ز خون تو به هر گـام نشان است آبی که برآسود ، زمینش بخورد زود دریا ...

دیری ست که از روی دل آرای تو دوریم محتاج بیان نیست که مشتاق حضوریم تاریک و تهی پشت و پس آینه ماندیم هر چند که همسایه ی آن چشمه ی نوریم خورشید کجا تابد از این دامگه مرگ باطل به امید سحری زین شب گوریم زین قصه ی پر غُصّه عجب نیست شکستن هر چن...

دراین سرای بی کسی ، کسی بدرنمیزند به دشت پرملال ما ، پرنده پر نمی زند &n...

رفتم و زحمت بیگانگی از کوی تو بردم آشنای و دلم بود و به دست تو سپردم اشک دامان مرا گیرد و در پای من افتد که دل خون شده را هم ز چه همراه نبردم شرمم از آینۀ روی تو می آید اگر نه آتش آه به دل هست نگویی که فسردم تو چو پروانه ام آتش بزن ای شمع و بسوزان م...

سَحر از بوسۀ خورشید گُل کرد، گُل کرد، گُل کرد به غمزار دلم امید گُل کرد، گُل کرد، گُل کرد زِ دلتنگی در آن شب، خوشۀ اشک زِ چشمم تا که او را دید، گُل کرد گُل کرد، گُل کرد چو خود را در نگاهم دید، گفتا: ستاره در دلِ ناهید، گل کرد به روی مخمل سرخ...

سکۀ این مِهر از خورشید هم زرین تر است خون ما از خون دیگر عاشقان رنگین تر است رود راهی شد به دریا، کوه با اندوه گفت می روی امّا بدان دریا ز من پایین تر است ما چنان آیینه ها بودیم، رو در رو ولی امشب این آیینه از آن آینه غمگین تر است گر جوابم را نمی ...

به من گفتی تا که دل دریا کن بندِ گیسو واکن سایه ها رویا با بوی گلها که بوی گل نالۀ مرغِ شب تشنگی ها بر لب پنچه ها در گیسو عطرِ شب بو بزن غلتی اطلسی ها را برگ افرا در باغِ رویاها بُلبلی می خواند سایه ای می ماند مست و تنها I want to be the breeze pl...

از زندگانیم گِله دارد جوانیم شرمندۀ جوانی از این زندگانیم دارم هوای صُحبتِ یاران رفته را یاری کن ای اجل که به یاران رسانیم پروای پنج روز جهان کی کنم که عشق داده نوید زندگی جاودانیم چون یوسفم به چاه بیابان غم اسیر وز دور مژده جرس کاروانیم گوشِ زم...

دراین‌ جا چار زندان است به هرزندان دوچندان نَقب، درهرنَقب چندین حُجره، درهرحُجره چندین مَرد درزنجیر... ازاین زنجیریان، یک تن، زنش را در تبِ تاریکِ بُهتانی به ضربِ دشنه‌ یی کشته است. ازاین مردان، یکی، در ظهرِ تابستانِ سوزان، نانِ...

خوش آن زمان که به سیرِ چمان تو باشی و من میانِ غنچه به یک پیراهن تو باشی و من به شرطِ آنکه نباشد میانِ ما غیاب پیاله باشد و مِی باشد و تو باشی و منآمد، آمدت گردم، جان قد و قامتت گردم آمد، آمدت گردم، جان قد و قامتت گردم آی تو جانان، آی تو جانان آ...

عاشق نشدی زاهد، دیوانه چه می دانی در شُعله نرقصیدی، پروانه چه می دانی لبریزِ می غمها، شد ساغرِ جانِ من خندیدی بگذشتی، پیمانه چه می دانی یک سلسله دیوانه، افسونِ نگاهِ او ای غافل از آن جادو، افسانه چه می دانی من مستِ می عشقم، و از توبه که بشکست...

نیمی از فصل بهاران رفت کاخ ها را پُرگل و فواره می بینم ولی افسوس رونقی در کشتزاران نیست بر فراز کوه، گاهی تودۀ ابری ست‎ خشک و پابرجا و در آن رنگِ طوفان نیست ماهِ نیسان می رود آرام و آبی پوش‎ آه، باران نیست، باران نیست هر درختی چون صلیبی ...